AALSCHOLVERS OP PAALTJES
Tijdens onze eerste vaartocht zagen ze weer.
Veel aalscholvers op paaltjes druk bezig met hun verenkleed soms met gespreide vleugels.
Het gaat hierbij voornamelijk om het laten drogen van hun verenkleed.
Vogels die aan de kost komen door te duiken mogen geen al te groot drijfvermogen hebben.
Hun anatomie kenmerkt zich dan ook door zwaardere botten dan bij de doorsnee vogel en kleinere luchtkamers.
Daarnaast persen deze vogels lucht uit hun veren.
Aalscholvers laten hun verenpak nat worden.
De baarden aan hun veren staan betrekkelijk ver uit elkaar, zodat binnendringend water vrij spel krijgt en alle lucht verdwijnt.
Dat lijkt een behoorlijk nadeel veel watervogels gaan juist prat op een goed isolerend verenpak.
Maar aalscholvers duiken graag diep en moeten ook nog eens langdurig achter vis aanjagen.
Doorweekt gaat dat een stuk makkelijker, met minder opwaarste druk.
De ver naar achter geplaatste poten stoten ze bij het duiken gelijktijdig naar achteren.
Het lijkt daardoor dat ze zich wat schoksgewijs verplaatsen.
In tegenstelling tot vrijwel alle andere watervogels bevat hun verenkleed slechts zeer weinig vet.
Daardoor is het niet waterdicht en wordt een duikende aalscholver drijfnat.
Na een duik moet een aalscholver dus drogen.
Dit doen ze door met half gespreide vleugels op een paal of in een boom te gaan zitten.
Een zeer markante houding.
En zo zitten ze dan gezellig op hun ‘praatpaaltje’.
EENDEN
De wilde eend is zonder twijfel de bekendste watervogel.
Het mannetje, de woerd, is de enige eendensoort die twee gekrulde staartveren heeft.
Het mannetje is prachtig gekleurd.
Het vrouwtje gaat meer gecamoufleerd door het leven.
Wilde eenden worden tot de weidevogels gerekend.
Of dit wilde eenden zijn of “soepeenden” weet ik niet.
Ik vond ze de moeite waard om te fotograferen 😉
BOSJE TULPEN
Een bosje tulpen in de vaas dan moeten ze echt op de foto.
KLEURTJES IN DE TUIN
Deze plant spotte ik een paar weken geleden in een tuin.
O O S T E R B O E R T J E 